Ślepota

Ślepotę leczy się przyczynowo, zwykle operacyjnie. Niektóre jej postacie mają charakter nieodwracalny (niepoddający się leczeniu lub niemożliwy do leczenia).

Ludzi ze ślepotą wrodzoną nazywa się niewidomymi, zaś z nabytą ociemniałymi. Z racji znacznego kalectwa ludzie tacy mają poważne problemy z poruszaniem się i wykonywaniem codziennych czynności.

Problemem pozostaje także akceptacja własnego kalectwa. Osoby niewidome nie używają pojęć wynikających z postrzegania świata zmysłem wzroku np. barw. W celu ułatwienia życia osobom kalekim prowadzi się tresurę psów przewodników drukuje książki alfabetem Brailler'a i prowadzi zajęcia z psychologami. Rehabilitacją zajmują się specjalistyczne ośrodki.

Głównym objawem choroby jest całkowita utrata zdolności widzenia. Ślepota może mieć wiele rozmaitych przyczyn, od wad genetycznych poprzez choroby neurologiczne i schorzenia narządów wzroku po mechaniczne uszkodzenia oczu. Mimo ogromnego postępu w dziedzinie medycyny, większość przypadków ślepoty, zwłaszcza wrodzonej, pozostaje nieuleczalna.

Schorzenie polega na całkowitej utracie wzroku. Osoby dotknięte ślepotą mają poważne problemy z poruszaniem się i wykonywaniem codziennych czynności. Aby ułatwić życie osobom niewidomym i ociemniałym, prowadzi się tresurę psów-przewodników.

Ślepota ma wiele przyczyn. Zaburzenia mogą mieć charakter wrodzony (wada rozwojowa) lub nabyty (choroby i urazy mechaniczne).

Więcej na temat powikłań ocznych cukrzycy: Powikłania oczne cukrzycy typu 1 i typu 2

Podstawowym objawem choroby jest całkowite upośledzenie widzenia. Wszelkie objawy pogorszenia się wzroku trudności w widzeniu z bliska, podwójne widzenie, ból oczu itp. należy zgłaszać lekarzowi.

Zaburzenia widzenia są diagnozowane w gabinecie okulistycznym. Istotnych informacji dostarczają wywiad i badanie przedmiotowe. Czasami konieczne jest obejrzenie dna oka i wykonanie dodatkowych badań.

Przyczyny ślepoty zwykle leczy się operacyjnie. W wielu wypadkach schorzenie ma charakter nieodwracalny, zaburzenie nie poddaje się leczeniu lub nie istnieją skuteczne metody leczenia pewnych form ślepoty.

Działania na rzecz osób niewidomych mają na celu zapewnienie im jak największego komfortu życia. Polegają między innymi na znoszeniu barier architektonicznych, opracowywaniu odpowiednich programów nauczania, dofinansowywaniu rehabilitacji i sesji terapeutycznych.

Problemy ze wzrokiem mogą być spowodowane między innymi niedoborem witaminy A, choć obecnie coraz częściej odchodzi się od tej teorii, to z racji dotychczasowych doświadczeń nie należy jej jednak całkowicie omijać.

Witamina A jest niezbędnym składnikiem prawidłowego działania naszego organizmu, szczególnie wzroku. Dlatego też uznawano ją za głównego winowajcę choroby.

Jej niedobór spowodowany jest głównie nieodpowiednią dietą, ubogą w beta-karoten. Wśród innych przyczyn można również wskazać złe przyswajanie tej witaminy z różnego typu pokarmów przez żołądek oraz wątrobę.

Do podstawowych objawów, jakie możemy zauważyć należy zaliczyć: wysychanie spojówek oraz rogówek, przymglone soczewki, skórzany wygląd białek, problemy w rozróżnianiu barw oraz kształtów. A także te nie dotyczące oczu, takie jak: kruche, łamliwe oraz wolno rosnące paznokcie czy uczucie suchości skóry.

Znaczna krótkowzroczność, zwana jest również mynopią. Krótkowidz dobrze widzi wszystko, co jest blisko. Jednak to, co jest od niego w pewnej odległości jest dla niego zamazane i niewyraźne. Problem ten może wywołać schorzenie podobne do kurzej ślepoty.

Do objawów tego stanu należą: problemy z widzeniem przy słabym oświetleniu oraz w miejscach przyciemnionych a także rozmycie obrazu, które często poprawia się wskutek odpowiednich okularów.

Barwnikowe zwyrodnienie siatkówki, ostatni typ to tzw. retinopatia barwnikowa. Choroba ta jest dziedzicznym zwyrodnieniem oka. Może w skrajnych przypadkach prowadzić do utraty wzroku. Nazwa pochodzi od ciemnego pigmentu, który można zauważyć na siatkówce podczas badania.

Do głównych objawów tej odmiany choroby można zaliczyć: ograniczenie pola widzenia jego stopniowe zmniejszanie się, nocną ślepotę lub co najmniej bardzo mocne niedowidzenie oraz widzenie tunelowe.

Ślepota zmierzchowa jest nieodwracalnym procesem, jednak można go poprawić poprzez podawanie witaminy A oraz E. Znaczną poprawę widzenia może zapewnić implant, który umożliwia widzenie i rozróżnianie kształtów. Należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, aby móc zadziałać w miarę wcześnie, zanim choroba całkiem się nie rozwinie.