Zespół Heerfordta

Bardzo często współistnieje z sarkoidozą, dlatego zaleca się profilaktyczne badanie poziomu enzymu konwertującego angiotensynę. Etiologia choroby jest nieznana. Uznaje się ją za chorobę interdyscyplinarną (okulistyczno – neurologiczną).

Sarkoidoza

Zespół Heerfordta bardzo często współistnieje z sarkoidozą.  Jest to choroba układu odpornościowego charakteryzująca się powstawaniem ziarniniaków (małych grudek zapalnych), które nie podlegają martwicy. Praktycznie każdy organ może być nią dotknięty, chociaż najczęściej pojawia się w węzłach chłonnych i płucach. Objawy mogą się pojawić nagle, ale najczęściej postępują stopniowo.

W obrazie rentgenowskim płuc sarkoidoza może przypominać gruźlicę lub chłoniaka. Aby wykluczyć lub potwierdzić występowanie tej choroby przy równoczesnym występowaniu Zespołu Heerfordta przeprowadza się badanie poziomu enzymu konwertującego angiotensynę. Angiotensyna  jest hormonem peptydowy wchodzącym w skład układu hormonalnego RAA, którego zadaniem jest kontrola stężenia jonów sodowych i potasowych w organizmie. Angiotensyny stymulują wydzielanie mineralokortykosteroidu aldosteronu.

Objawy

Na zespół Heerfordta mogą składać się dolegliwości takie jak zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie ślinianki przyusznej, zapalenie rogówki, tęczówki, porażenie nerwu twarzowego oraz gorączka.

Leczenie

W razie jednoczesnego występowania kilku wspomnianych dolegliwości należy bezzwłocznie skontaktować się z lekarzem, który zadecyduje o profilaktyce leczenia. Chorobę pokonuje się stosując kortykosteroidy, preparaty witamin z grupy B, ''sztuczną ślinę'', ''sztuczne łzy'', leki przeciwgruźlicze. Kortykosteroidy to grupa leków o działaniu przeciwzapalnym, przeciwalergicznym i immunosupresyjnym, które mają silny wpływ na gospodarkę węglowodanową, białkową, lipidową i wodno-elektrolitową organizmu.

Nasze łzy zawierają substancje odpornościowe, przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne i odżywcze. Stanowią istotną substancję, dzięki której odżywiana jest między innymi, nie zawierająca naczyń krwionośnych, rogówka. Łzy przede wszystkim chronią oko, pozwalają mu się odprężyć. Sztuczne łzy różnią się składem od tych naturalnych, ale i ich rola nie jest identyczna.

Sztuczne łzy przede wszystkim są gęstsze od tych naturalnych, dzięki czemu, tworząc delikatną powłokę na powierzchni gałki, spowalniają ich parowanie. Sztuczne łzy można kupić bez recepty. Można je dostać w małych, jednodniowych pojemniczkach, miesięcznych, albo nawet dwumiesięcznych buteleczkach. Należy pamiętać o regularnym stosowaniu kropli - powinno się to robić co najmniej dwa razy dziennie. Zaletą sztucznych łez jest fakt, że nie zawierają sztucznych konserwantów i są bezpieczne również dla osób z alergiami i używających szkieł kontaktowych.

Sztuczna ślina nadaje się jako zastępstwo w przypadku braku śliny u pacjentów z kserostomią (zmniejszona ilość śliny w jamie ustnej) oraz problemy z suchą jamy ustnej. Jej stosowanie powoduje wzrost nawilżenia śliny nawet o 200%, łagodzi ból związany z suchością jamy ustnej, znosi suchość jamy ustnej i gardła oraz znosi uczucie pragnienia towarzyszącego przy kserostomii. Przebieg leczenia i preparaty, które się do niego wykorzystuje zależą od objawów, oraz od decyzji lekarza.

Zespół Heerfordta jest dość łatwy do wyleczenia, lecz nie można go ignorować. Objawy pozostawione bez opieki lekarza mogą przerodzić się w inne, poważne schorzenia i prowadzić do komplikacji.

Autor:

Agata Rutkowska

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy zespołu Heerfordta