Zespół Sjögrena

Zespół Sjogrena w 90% dotyka kobiet. Ujawnia się na ogół w 4 dekadzie życia. Z niewiadomych przyczyn organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała niszczące komórki własnych gruczołów wydzielniczych, tak jakby były one niebezpiecznymi wirusami lub bakteriami.

Podstawowym problemem, z jakim zmaga się większość pacjentów, jest suchość oczu i jamy ustnej, suchość skóry lub innych błon śluzowych np. w nosie, gardle, pochwie.

Można wyróżnić dwie postacie choroby - pierwotną i wtórną. Pierwotna pojawia się u osób, które nie chorują na inne choroby autoimmunologiczne. Natomiast wtórna występuje u osób chorujących na inne schorzenia z kręgu autoimmunologicznych.

Przyczyny choroby:

• czynniki genetyczne
• czynniki immunologiczne
• czynniki infekcyjne, np. wirus cytomegalii.

W przebiegu choroby często dochodzi do zmian zapalnych w obrębie dróg oddechowych i płuc, narządu słuchu, przewodu pokarmowego. Można zaobserwować również powiększenie wątroby i śledziony, zaburzenia czynności nerek oraz stany zapalne dróg rodnych.

Występuje bardzo wysokie ryzyko pojawienia się chłoniaka złośliwego. Jest ono ponad 40 razy większe niż u osób zdrowych.

Diagnozę przeprowadza się w oparciu o następujące badania:

• badanie histopatologiczne
• test krystalizacji śliny
• badanie ultrasonograficzne ślinianek
• sialometria i sialografia.

W leczeniu zespołu Sjogrena konieczna  jest ochrona narządu wzroku poprzez stosowanie tzw, sztucznych łez. Należy systematycznie przeprowadzać kontrolę okulistyczną i stomatologiczną. Okresowo stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne. W przypadku stwierdzenia choroby u kobiet w ciąży od 20 tygodnia należy monitorować stan serca płodu poprzez wykonywanie seryjnych badań EKG.

Zobacz również objawy tej choroby: Objawy zespołu Sjögrena